Co to jest zespół SIBO? - objawy, diagnostyka, leczenie

SIBO (Syndrom Intestinal Bacterial Overgrowth) to Zespół Rozrostu Bakteryjnego Jelita Cienkiego. W jelicie cienkim, występują mikroorganizmy i przyjmuje się, że ich ilość nie powinna wynosić więcej niż 105CFU (jednostka tworząca kolonię) na ml treści pokarmowej. 

reklama

Jeżeli ilość bakterii jest dużo większa, wtedy można mówić o patologicznym przerośnie bakterii, czyli SIBO, który często prowadzi do różnych nieprzyjemnych objawów dla pacjenta. Bakterie, które nadmiernie namnażają się w jelicie cienkim powodują wiele dolegliwości, a najczęstsze z nich to:



-zaburzenie absorpcji tłuszczów i witamin w nich rozpuszczalnych (witaminy A, D, K, i E);

-zaburzenie absorpcji witaminy B12;

-występowanie biegunek tłuszczowych;

-wysypka skórna;

-bóle brzucha, wzdęcia, skurcze jelit, nadmierne gazy;

-spadek masy ciała, objawy niedożywienia, obrzęki;

-stłuszczenie wątroby, zapalenie wątroby;

-hipoalbuminemia (obniżony poziom albumin w osoczu);

-rumień guzowaty (zmiany o podłożu zapalnym w tkance podskórnej);

-zapalenie nerek.

reklama

Zobacz również: 

Co niszczy najmocniej jelita i przyczynia się do problemów trawiennych?

Jak oczyścić jelita – dlaczego warto i kiedy należy to zrobić?

Wzdęcia brzucha i gazy jelitowe: przyczyny, objawy, metody leczenia.

Jak zdiagnozować SIBO?

Test pośredni dysbiozy – niezbędna jest próbka moczu, dzięki której można wykryć produkty przemiany materii drożdży bądź innych mikroorganizmów bytujących w jelicie cienkim. Jeśli w jelicie znajdują się drożdże albo doszło do przerostu bakterii, to ich metabolity mogą pojawić się także w moczu. Badany materiał może być źródłem informacji o obecności flory bakteryjnej.

reklama

Test oddechowy – jest dosyć pracochłonny. Osoba badana na 12 godzin przed testem nie powinna nic jeść. W trakcie badania powinna wdmuchnąć powietrze w niewielki balonik w celu zebrania próbki wydychanego powietrza. Następnie musi przyjąć pewną dawkę cukru, po czym pobierane są kolejne próbki powietrza. Trwa to około 3 godziny lub więcej, ale są też krótkie przerwy trwające 15-20-minut. Jeżeli wynik testu oddechowego będzie nieprawidłowy, to może wskazywać również, że pacjent cierpi na celiakię (uczulenie na gluten) lub niewydolność trzustki.

Wywiad lekarski – aby postawić diagnozę, specjalista powinien przeprowadzić wywiad odnośnie do historii oraz rodzaju dolegliwości z jakimi mierzy się pacjent.

Badanie kału – pomaga ocenić stan mikroflory bakteryjnej, która zasiedla jelito grube. Jeśli zauważy się nadmiar pożytecznych bakterii, to można mówić o SIBO.

Metody leczenia SIBO

Leczenie wcześniej przebytej choroby - jeśli pacjent niedawno zmagał się z inną chorobą, to może być bardziej narażony na wystąpienie zespołu SIBO. Właściwe leczenie wcześniejszej choroby (np. dotyczącej przewodu pokarmowego) może ograniczyć przerost bakterii w jelicie. W przypadku osób, u których przerost bakterii w jelicie cienkim spowodowały np. zmiany anatomiczne lub przetoki albo uchyłki, można zastosować leczenie chirurgiczne.

Długotrwała antybiotykoterapia ogranicza ilość bakterii w jelitach lub całkowicie wyjaławia mikroflorę, co może mieć znaczenie w przypadku SIBO, gdyż leczenie przypadłości opiera się głównie na zmniejszeniu liczebności mikroflory. Najczęściej przepisywanym antybiotykiem jest rifaksymina, aczkolwiek lekarz może zalecić stosowanie innego medykamentu. 

W grę wchodzi także dodatkowa suplementacja. W przypadku chorób układu pokarmowego, które nieraz mogą wywołać niedobory składników pokarmowych, specjalista może zlecić badanie poziomu tych składników (np. minerałów) i w razie potrzeby zalecić dodatkową suplementację. Z racji tego, że deficyty żywieniowe są związane z SIBO (wynikają m.in. z zaburzeń wchłaniania niektórych substancji), to niezbędna może być zarówno suplementacja doustna, jak i dożylna.